Μονοπάτια…
“Έφαγα μια καλη στα αρχιδια.”
“A white belt tapped a white belt.”
Δεν μας αφορά.
Υπάρχει κάποιος καλυτερος. Κάθε μέρα που ξυπνάς και πας προπόνηση υπάρχει κάποιος πιο γρήγορος, πιο έξυπνος , πιο δυνατός ; πιο τεχνικός. Δίπλά , κάπου και μέσα σου.
Δεν σε αφορά.
Προφάνως και είναι βίαιο. Είναι στον τίτλο, Πολεμικές Τέχνες.
Τέχνες διαμορφωμένες να κάνουν ανθρώπους πιο ικάνους στη μάχη. Οποια δεν είναι βίαιη, μην την εμπιστευτείς. Η φωνάζε την hobby. Είναι φτιαγμένες να φέρνουν λογική στην βία και έτσι την τιθασεύουν.
Δεν είναι για να δέρνεις. Αν έρθεις για αυτό ταπεινωνεσαι άτσαλα η τα παρατάς. Όλοι ταπεινώνονται , είναι η μέρα που ξεκινούν να γίνονται καλύτεροι.
Σαν μαχητές ,σαν αθλητές, σαν άνθρωποι.
Θα πονεσεις και θα χτυπήσεις. Αν είσαι γκαντέμης θα τραυματιστείς. Δεν θα σε πτοησει.
Το πνεύμα οξύνεται και το σώμα σκληραίνει. Αυτο θα είναι μόνη ανταμοιβή , αλλα ,ως λέγεται, είναι άξια.
Κι όποιος μένει πίσω του λείπει το παιχνίδι.
Για Την Guerrilla Tactical Strength
Ηλίας Ζαχάριος
